Veli'nin "high class bebeğimm piiss leşş" sözleri hala kulaklarımda. Uslup meselesi. İki ay öncesi, Alice kostümünden arınıp gayet sıradan sakin bi otele geçiş yapmıştım. Hayır niye sürekli söylentilere kulak asıp cırpınıyorum ki. Ne bekliyorsam, gittik. Gittimm. Sen kim bundan sonra bargirl olmak kim, arafatta kalmış gibi bir bucuk metre kare alanda cebelleşmek yerine karşıma çıkan ilk fırsatta üzülerek veda ettim yeni bulduğum arkadaş ortamına. Araa sorr, heee.. Olur. Ben aramasamda onlar soruyor da buraya kadar herşey ne kadar da sıkıcıymış anlatmicam.
Ama ne olduysa şu son iki ayda oldu. En dibi gördüm diplerii. Daha ne kadar kötü olabilir hersey bilmiyorum. Millet sahil kenarında şurada burada düşünür yaşadıklarını. Benim aklım evin banyosunda geliyor. Saatlerce sıcak suyun altında artıları eksileri mutluluklarımı hüzünlerimi arıyorum. Safsın diyorlar, ama o tam olarak öyle değil be. "Mucize" mucizelere inanıyorum. Sırf bundan geliyor salaklığım. Sanıyorum ki biri çıkacak diyecek ki bundan sonra sen hiç üzülme ben hep yanındayım. İnişi de çıkışıda bundan sonra benimle tadacaksın. Lan boyle mucizemi olur mal!
Sen bir kere sevmeyi bilmiyorsun. Sevince sapıtıyorsun zaten. Dokunuyor sana, hazımsızlık yapıyor alerji gibi kaşındıkca kaşındırıyor.
Sevmiyorsun bari sevilen taraf ol. Tırtt onuda beceremedin. Hedefler farklı beklentiler ayrı. Sevilirken iş budalası! Severken sürünen manyak.
Kalp kırmak bana göre degil zaten. Misal bosanmak istedigim esim sırf asker diye bosayamadım. Al Gelsin bosarım dedim, baktım hersey yolunda gibi patt orta yerde karnımda 3 aylık bebekle kala kaldım. O durumda bile ben, dibe vurduğumu hic hissetmedim. Ama yanlızlıktan gebermek uzereydim gebermek!. Tam ferahladım biri çıktı anlattı da anlattı. Hep bi mucize meraklasıyım ya, imkansız diye düşünürken olabilirimle tekrar düştüm kırıldım.
Ulan ne cok kirildim. Kariyer diye koştum, koştum, tam depar almışken yeterki insan olsun hayatımda dedigim yerden yine vuruldum. Neden hayatımda, iş için, arkadaslık için, cak icin cuk için. Cekilir bi tarafıda yok ha. Ne bekliyorsam acıkcası söyleyim. Ben aşk istiyorum. Aşık olmak, belkide sadece acı çekmek için yapıyorum bunu. Ama biliyorum ki hayatımda beni hem yıpratacak hemde yüzüne bakınca tapınası bi hayranlıkla bana herseyi unutturabilecek.
Ama yok yok yok! İşim ve ben elimde bu kez tepsi waitress olmanın sevimsizligiyle. "Waitress" yanii bayan bar garsonu. Dogru yazın şunu. Ne mülakatlarda bar garsonu bile olmam barın içinden cikartamaz kimse beni diye restleşiyorum ya. Tükürdüğümü yaladım. Hadi bakalım. İsteksiz garson. İşini sevmemeyi tam anlamıyla yaşıyordum yine. Sabırsızımda, Bu kez yanımda destekcim yok. Arkadaşım barmenim sırdaşım her boku anlattığım derlestigim insan. Otelde iyide dışarda Tırt işte. İcim bu kadar acımasızlaşmışken otel içinde de ayakta durmayı ögren bi zahmet Tılsım!
Bu yıl dileklerin hayallerin var belki bi mucize. Kalp kesiği en kötü insanı bile acıtırmış ya. Ummadık insan geldi hayatımı bir haftada bok edebildi. Ben izin verdim mi hayır, en son bi akşam telefonu elimden alıp bogazımı sıktığını hatırlıyorum. Ama hatırlamıyorum gibi. Zorla hayata sızmaya calışanları saf kabul "ama cok iyi bee, canım canımlarla önce kendimi sonra başkalarını kandırmaya calismalarım yok mu? Şu yasta cocukların bile bildigi en savunmasiz anımda öğrendigim ders " yine kimseye güvenme". Hatta ona sakın guvenme diyene bile.
Mucizelere cok inaniyorum. Kahramanlara, aşklara, ilk görüşte var oluşa, sonsuzluğa, masallara. Pinokyo'ya inanıyorum. Pinokyo'nun bir gun gerçek bir cocuk olabileceğine inandiğı gibi inanıyorum. Batan titaniğin geri dönmeyecegini bildiğim halde inanıyorum. Toplamaya çalıştığım ne varsa, topladıkça dağılacagını bildigim halde. Kimdi "olmuyorsa zorlama bırak dağınık kalsın" diyen. Kalsın o zaman. Vazgecilmez olduğuna emin olan herkes bir gün gider nasılsa. Oda gitti ben gittim. Mucize yokmuş, benim gibilere. Olmasın madem.
Bi masal duymuştum; şöyle diyordu.
Aşk mı?
Şuan uykuda kendisi.
İçimden aldığın baharın hangi rengisin?.
Senide sarsmıyor mu gönül güvertesi.
Aşkta senin gibi yalnızlığın özentisi...
Bela kürkçü dükkanına döndü ne yapsın, bohçasını toplayana kadar yine gidecek yeri olmadığını gördü. Hep yaşarım bunu önce rest çeker sonra otururum. Külkesi miyim neyim bee.
Bu yıl ki ilk totemimi de gerceklestirdim.
Tılsım Yılmaz tek bir karede tüm benliğini konusturdu.
http://anilarimbombos.blogspot.com/2018/12/yeni-yldan-beklentilerim-2019-mim.html?m=1
