Sessiz gemi...

Mira

Ortada ne umman nede bir gemi, yok ama büyük bir sessizlik var. Sonunun nereye varacagı bilinmeyen. Büyük bir bekleyiş gibi... Evde oturarak gecen koskoca günler, saatler,dakikalar ve saniyeler.

Kısa bir süre önce Cabbar'ın gidişinin ardından tam iki gün sonra bir ögle vakti kedimide ver diyerek kapıya dayandı. Dışarıda annemle karşılaştıgından sesleri duyar duymaz elimi kapının otomatiginden cekip balkon kenarından dinledim. Annem üzülecegimi bildiginden Melani öldü diyordu. Muhtemelen konusmaları komsular duymasın diye bi sessizlik vardı ama asıl dikkatimi ceken bu adam neden bu kadar kibar davranıyor? Kedinin öldügünü duyunca saşırarak nasıl olur diye tekrarlayıp durdu... Bunun icinde ayrıca bi yalan atamayan annem sadece Mira var dedi. O an Mira'yı ver diyince tepem attı. O anki kargaşada Mira gidince kedimi cabuk bırak gıcıklık olsun diye benimle ugraşma, yeter atık diyerek elime gecen bütün saksıları ve iclerindeki çakıl taşlarını şuursuzca arkasından sallamaya başladım. En son pul biberi kavonuzunu atıyordum ama kaskın icine koydugu kediyle motoruna binip gitti. Ve gülüyordu. Bana, benim halime. Hoşuna giden hal ve hareketlerime en çok güldügü gülüştü bu... İki gün sonra Cabbar Mira'yı öldürecek kıyamadım diyerek elinde bir koliyle yeniden dayandı kapıya. Bakmadım, annem inip aldi ve Miraya seslenerek merdivenlerden aldım iceri. Uzun bi tartışma gecti, birde sürekli zile basıp Tılsım gel diye seslenmeler. Sıkıldım basıp durmasından, seninle iyi veya kötü konuşacak hiç birşeyim yok. Bu yüzden ne diyecegin umrumda bile degil diye merdiven boslugundan seslenip kapıyı kapattım. Bi yarım saat belki daha fazla zile basıp seslenmeler devam edince duymamak icin arka odadaki banyoya duş almaya girdim. Sonunda gitti...

Bir hafta boyunca hergün aramalar konuşma amaçlı sacma sapan muhabbet başlangıcı mesajlar geldi durdu. Neydi istedigi, ne yapmaya çalıştı bilmiyorum ama artık iyiligine inanmadıgım birinin ne diyecegide umrumda degildi acıkcası. Belkide beni cocuk gibi kandırıp elimden imzayı almaktı amacı. Ama ben yanında mutluyken oldugum o kisi, o ufak kız çocugu degilim artık.

Cevap alamadıkca yeniden

Kıskanç oğlum 😻
beni hala annesi görüyor.

öfkelendiginin farkındaydım, başladı tekrardan beni kışkırtma cabalarına. Tatil fotografları vs. Yeni gözdesinin fotografınıda alınca face sayfamda yayınlayıp, akıllarda soru isareti bırakan "seni nasıl bi kadına tercih etmiş olabilir" düşüncelerine yanıt verdim. Öyle güzel uyumlu bi ciftin nasıl yakıştıklarını göstermesem çatlardım herhalde. Sayesinde tüm çevre baya bi eglenmiş oldu yani. Sonrasında bak sen o kadın benim sayfamı kontrolde edermis, bu durumu anında görüntüleyip yollayınca bizim şuursuza baktım "beni nasıl rezil edersin sen "diyerek whatsapp mesajlarında kriz geçiriyor. Kendine yakıştıramadıgın oyuncakla oynamayacakmışsınn... Hemen o gorselide bol kahkahalarla yayinladım, görsün oruspu. Haliyle o kadar sinirin üzerine igrenç mesajlardan sonra, tehditlerden sonra bana iftira edip adımı kötüye cıkaracagına dair bir sürü bir sürü mesajlar almaya başladım... Ben degil o kendi kendini rezil ettide, yalnız canı yandımı daha ne haltlar yer belli olmayacagından, gelen mesajların adaba uygun kısımlarını kesip onun face sayfasında yayınlamaya başladım. Devaminda resimler ve neler olup bityigi hakkinda kısa acıklamalar. Ben kendime iftira ettirtmem diyerek köylüsü arkadaşı 500 den fazla yakın cevresine durumu göstermis oldum. İste buda benim sabrımın sınırıydı ve bitti. Kuzeniyle ne varsa konustum, kardeşinede mesaj atıp psikolojik sorunları oldugunu agza alınmayacak igrenc kelimeler telafuz ettigini soylerek onu ordan (dükkandan) almalarını istedim. Ama benden ama baska nedenden ertesi aksam kollarindan cekip zorla evine götürmüsler haberler bana yetistiginde Cabbarı bahçeye bırakıp kaçışını izliyordum. Ardından aşşagı inip kucaklaştım oglumla. Sonrasında sessizlik...

Dilerim bizi rahat bırakır.