Kocaman hiç!

Tam dört yıl önce ben böyle evlendim, şartsız kuralsız şatafatsız hiç birşeysiz. en ufak beklenti duymadan, hayal bile kurmadan. Nikah sahidimizin cektigi bu fotografı bile evlendim diye saf saf sayfama koydugum o yıllarda, agızlarını ayıra ayıra "ne yaptın sen ya ne icin evlendin böyle, bumudur, degermiydi böylesine, bedava gidiyorsun kızımm..." diyenlere karşı hep sinir olmuştum. çünkü mutluluk maddi güçle elde edilen birşey degil ve güvenmenin verdigi huzur bambaşka birşeydi... gerisini nasılsa çalışarak yapabilirdik. birlikte biz oldugumuz sürece. Anlatamadım belki en yakınımdakilere bile... Yıllar sonra kime karşı ve ne amaçla yapıldıgı belli olmayan s*ktir b*ktan bi dügünün icinde buldum kendimi. Hemen ardından ise bana bakarken bile gözleri dolan, iyiki benimlesin diyerek sükreden, koskoca dünyada  birtek bana vuran piyangosun sen... sen benim en buyuk şansımsın diyen adam kayboldu. yerine yaptıgım her harekette bir mana, söyledigim her sözde hakaret işiten, ota boka dolan, sinir olup tüm hırsını bnden çıkartmaya çalışan bi adam geldi. Ama hep sabrettim, hep bekledim cunku parayla birlikte hayatımıza giren tüm gereksiz oyunculardan dersimizi almış almamız gerekirdi... Oysa şimdi dönüşü olmayan bir yolda ikimizde birer hiçiz...

Tesekkürler...