Bak şu kaderin işine.
Ne tutabiliyorum elini,
Ne öpebiliyorum dudaklarını.
Garip olan bu ya,
Seni bana bağlayan ne varsa
Hazırladığın bir fincan sütlü kahve kadarmış.
Televizyon karşında dalıp gidişini izliyorum.
Hala kurnaz, bi o kadar aptalsın.
Yine de güzel be gülüşün.
Unutuluşunun şerefine içiyorum.
Sen uyu ben gidiyorum...
Tılsım.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Vaktinizi ayırıp okuduğunuz için teşekkürler. Yorum bırakmayı unutmayın ... ^.^