Vedalar ne çok...
Sevdiğimiz şeylerden vazgeçmek zorunda kalmak dünyanın en saçma ilkesi. Savaşmak yerine kaçmak.
Birincisi
uğruna savaşıp kazanamamak ...
ikincisi
savaşmaya değer görecek kadar sevememek.
Ne çelişki. Büyük şanssızlık. O değeri bulamak. Kahramanın sonu, uykusuzluğu, huzursuzluğu... Neşeyle başlayan cümleler kurulamayacak gibi bıkkınlık. Yazma hevesim kaçtı bak yine, boş koy bee.
Buz tutmuş gibi yüreğim. O an canım ne isterse...Istemsizce... fırtınalar
Tılsım...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Vaktinizi ayırıp okuduğunuz için teşekkürler. Yorum bırakmayı unutmayın ... ^.^