Bu Ramazan Parktayız

Ramazanın 8'inci gününde sizlere anca  hayırlı Ramazanlar dileyerek konuya direkt giriş yapıyorum. Her seferinde sıcaktı, iş yoğunluğuydu birde üzerine günler uzundu gibi basit bahanelere kanıp bir kaç yıldır düzenli oruç tutamasam da çok şükür "günde en az 3 litre su içen ben" bu yıl olaya acabasız  lodoslama dalabildim.  Kendi irademle 5-6 yaşından beri orucunu aksatmamış biri olarak kendime çokta haksızlık etmek istemiyorum aslında. Antalya'nın Ağustos ayında tutabildiklerim bile mucize gibi bir şey sayılır... Asıl merak ettiğim, siz Ramazanda kilo alanlar dan mısınız, yoksa verenlerden mi?  

Örneğin kan gurubum 0 olduğu için "ne yesem yarıyor"culardan olarak, şimdilik 4 litre. su bünyeme giriş yaptı bile. İftarın saat 20:30 bulması bile benim için çok geç bir yemek saati olsa da bir tabak yemeğin yanında biraz salata tüketerek Türk kahvesi faslına geçiyorum. Saat 22:00 olduğunda Çağrı'nın dışarı çıkalım saatiyle yeni bir hareketlenme söz konusu. Gündüz enerji harcamak istemediğimden bu görevi geceye aldık. 

Vakit geldiği anda bağlasan durmaz kızım. O derece dakik sabırsız halleriyle 1 haftadır her gün parkta olmamızı sağlıyor. Abim işten gelir gelmez bizi götürüyor ve gece 12-1 arası döndüğümüz parktan epey bi enerji sarfetmiş oluyoruz. Çağrı zaten daha arabadayken kucağıma yıkılıp kalıyor. Uyuyan bebek gibisi yok...

 Bu arada kaydırağa binmeyi gerçek manada öğrendi^^ merdivenleri kullanarak biniyor tabii kii :D 

Buraya kadar her şey iyi de, eve geldikten yarım saat sonra sahur yapıp gece üç ' üç bucuk gibi ancak yatıyorum. Orta okul lise yıllarında gece uykusu tatlı gelir lokma yemeden tutardım orucu, şimdi gençlik gitmiş ki, çok aç kalınca titremeler baş dönmesi yüzünden cesaret edemiyorum bile aç tutmaya.

Tok mideyle de uyuyamıyorum... 2 haşlanmış yumurta, peynir, domates salatalık yiyip birde onları sindirmeyi sabırla bekliyorum.  Bu ayda kilo alır mıyım almaz mıyım şüpheli... Daha önceleri aldığımı pek hatırlamasam da inşallah almam diye için için dualar ediyorum. (şuan bile) 

Ah şu yemek fasılları olmasa aslında, ben suyla yaşamaya razıyım da neyse... 

Bulduklarımıza şükredelim yine de. Belki bir gün kilo almak moda olur :D

Dip not: Annneliğin gücüne hayranım, sanki önceden beni hayata bağlayan hiç bir şey yokmuş ölü gibi yaşıyormuşum. Şimdi annelik beklemiyor. içimden çıkan enerjiye şaşıyorum hala :) Bir saniye bile bazen o kadar önemli ki, çocuğu havada yakaladığın o an derin bir nefes alıyorsun...