İlk kez Görüyorum!

  Yıllardır her işim düştüğünde gittiğim fotoğrafçıya yıllar sonra vesikalık çektirmek için yine gittim. (tabii ki ondan daha güzel vesikalık çekene rastlamadım)  bu fotoğrafçı ile ilk maceram evlendiğim yıl başlamıştı (2011) kendi irademizle öyle özel bir şey yapmadan evlenince, "nasılsa düğün yapmayacağız, gelinlik damatlık giyelim bari de studio fotografları çektirelim" demiştim. Bende bir telaş tabii, hamile kalırım, kilo alırım paniğiyle. 😄 (nitekim öyle de oldu... bu fotografta ilkine göre daha kiloluyum) Hem zaten çalışıp biriktirdiğimiz parayla birde güzel gelinlik almıştık. Üzerinde Güneş deseni var diye heves edip almıştım hatta, eşimin ismini sembol ediyordu daha ne olsun du yanii. (ayrılınca fark ettim güneş değil, laleymiş o!🙈)  Neyse, annem babam gitti hemen bi damatlık aldı geldi. (eşime seçtirdi tabii) makyajımı zor bela kendim yaptım, kalıcı bir makyajda yapmadım işimiz nasılsa çabuk biter düşüncesiyle... Saçlarımı yaptırmak için çok sevdiğimiz bi kuafor abimizin yanına gittik. (kendisi büyük usta olunca gözü kapalı teslim olabilirdim cunku.) Her şey bitti fotoğrafcıya geldik benim makyaj darma duman olmus😒 biraz tazeleyip girdik içeri. Üzerimizi studio da değiştik,  giyindik ve cikarttik. Benim gelinlik maceram tam olarak bu kadarla bitti yani. Netice de büyük bi albüm yaptırdık, bu vesileyle de işimiz bitince gelinliği saklayıp sararmasına seyirci olmaktansa ihtiyacı olan birine vermeye karar verdik. 

Evliliğimin ikinci yılında eşim askere gitmek için işlemlere başladığı sırada "bizimkiler düğün yapacak" diyerek çıktı geldi. Bir senedir hep bir düğün muhabbeti dönüyordu ama bizimki dünyayı verseler olmaz ne düğünü bu saatten sonra asla istemem diye kendini paralıyordu. Bu olaya bende hiç sıcak bakmıyordum tabii. Şimdi ne olmuştu da böyle bir anlaşmaya varmışlardı çözemedim. 

 Bir hafta bik bik birbirimizi yedik durduk. "Hani şöyle demiştin, böyle olacaktı, söz vermiştin, askere gitmene şurada ne kaldı zaten" diye diye sinir krizleri geçirdim. Oysa ben o düğünü yaptıracağım diyerek, son dakika pılını pırtını topladı anasının evine gitti. Baktı ben arkasından koşmuyorum, döndü geldi geri ikna çabalarına. 

 "Allahım bana şu süre de niye çocuk vermedin, çocuk olsaydı bunlar başıma gelmezdi" diye isyan etmiş olsam da çaresiz "gerçekten masum bir düğün olup olmadığını anlamak için kabul ettim" Öyle de böyle de olan benim evliliğime olacaktı çünkü!

  Düğün hazırlığı başladı, bunlar kendi çapında bir şeyler yapıyor ama ne olup bittiğinden haberim de yok. günlerdir eşim zaten eve gelmiyor! 😒 neyse gelinlik faslına gelindiğinde kaynanam gelinliğin varmış madem nasıl başkasına verirsin diye kıyametleri koparttı. "Malının kıymetini bilmiyor her şeyi çöpe atıyor" bu diye oğlunu doldurup doldurup üzerime saldı. Ondan sonra bizde nasıl kavgalar. hava da uçuşuyor artik.  adam beni hiç tanımıyormuş gibi ota boka sinirlenip sinirlenip üzerime yürümeye başladi. Yıllardır annesinin istifciliğinden yakınan adam, benim minimalistliğimle gurur duyarken bile bundan kavga çıkartmayı başaran annesine ilk kez hak verdi. 

 Sen karını tanımıyor musun bana bunu niye yapıyorsun diye artık kendini bir yerlerden atacak konuma gelmişken, bu mücadeleyi kazanmaya her nedense ant içmiştim! 😅

 Fazla uzatmayayım gelinlik seçmeye girdik (mecburen!) Anam hepsi mi eski püskü olur birde kiralık olunca... ayrıca gelinlik benim neyime hiç birinde gözüm yok diye içten içe yas tutuyorum. Derken mankenin üzerinde kırmızı mini gelinlik tarzı bir elbise gördüm. Beyazı var mı diye sordum, getirtiriz dediler. Getirin ama kuyruğunu uzatın, önünü çaprazlama hareketlendirerek diz kapağımın altına kadar uzatın, göğüs tarafına az kavis verin, çiçeğine taş ekleyin, bilmem ne bilmem ne derken tarifi verdim çıktım. Neyse ki ucuza böyle bir gelinlik yaptırdığım için kendime küçük çaplı bir gurur yaşatmayı başarmıştım eşime o gün  ..

Düğün sabahı sıra geldi el öpme fasıllarına tabii, herkes evli olduğumuzu bildiği halde kaynanam ısrarla evli değiller dediğinden, 😁 herkes sus pus olup yeni evlenmişiz gibi bir geleneksel hayırlı olsun fassıllarını eksik etmediler.
 Düğün salonuna yatağından kaldırılarak apar topar getirilen fotoğrafçı bile bizi karşında tekrar o kılıkla görünce büyük bir şaşkınlık yaşamıştı. "Ben sizin studio fotoğraflarınızı uzun zaman önce çekmemiş miydim?" 😒 adam emek verdi o kadar uğraştı didindi yaptı, resimler seçildi hazırlandı ama almaya gidilmemişti! Niye mi? Zaten gelişi güzel hazırlanan düğünü bile nasıl yaptığı şaşırtıcı olan kaynanamın fotoğraf video parasını duyunca yan çizmesi kaçınılmazdı. 😂😂Bu durumda fotografları ben mi alacağım? hiçte bile! Studio fotoğraflarım var benim, diyerek işin içinden sıyrıldım. Zaten benim tarafımdan bir Allahın kulu gelememiş bu düğüne. Evlendik diye düğün olmasa da  herkes takacağını takmıştı. Bundan sonrası söz konusu bile olmazdı.

Bana ne yahuu!

Nokta.

Fotoğrafçıya girdim, eşiyle muhabbet ettik biraz, biraz da dalga geçtik, biraz güldük, biraz hüzünlendik derken oturup birlikte düğün fotolarıma bakmayı da ihmal etmedik. 😂😂😂Boşanma aşamasında olduğumuzu belirttim. (bu süreçte neler olduğunu daha sonra yazıcam) İçinden istediğini seç beğen al dediler sağ olsunlar bi kaç sevdiğim insanla çekindiğim kareleri görünce tabii ki dayanamayıp aldım. Bir de bunu... İlk kez görüyorum! Biraz üzerinde oynansaydı tam hayallerimde ki gibi bir kare olabilirdi. Duygusal davranıp bunu da alacağım dememle gülüşmeler yükseldi haliyle. Gerçekten çok beğendim. Ne diyebilirim ki 💕 

 Ne isime yarayacaksa artik 😒bu fotografın vesiylesiyle de "düğün oldu, olmadı, ne zaman oldu, nasıl yaaa" gibi kafa karıştırıcı soruların cevabını da en net şekilde vermiş oldum.  Sanırım...