Deli Kuaförün Asistanı 2

Mülteci kampına hoşgeldiniz, her kim olursanız olun burada kendinize şampuan saç kremi ve oksidan bidonu üzerinde yer bulmanız mümkün. 

Dükkanda en az 20 kişi çalıştığı söylenmişti, neden en az? tam olarak bir rakam verilmeme sebebi nedir merak ettim. 

İki kişi balayında, biri arada bir ugruyor, biride ben işe başladıktan bir kaç gün sonra kardoo naber yaaa diyerek çıktı geldi. Uzun nerelerdeydin abicimm diye sorduğunda müşteri sanmıştım ancak kendisine kafa izni vermiş miş miş. 

Bana doğru dik dik baktığında Uzun, Kavgacı'nın abi demesiyse geri vites aldı. Hayır Kavgacı'nın da ne demek, Kuaförle değilde mafya babasıyla çıkıyorum sanki. 

Dükkanın üst katında ise bayanlar mevcut, neden ben bayanlarla çalışmıyorum diye düşünmedim değil hani. Sonrasında asistan olduğumu hatırlayıp sustum. Aslında çok da sıkıcılar, biri çalışkan bir kız. Sınıfın inek öğrencisi gibi, işini zevkle şevkle yapıyor olmasına rağmen okulda okuduğu bölüm çok başka. Selamsız muhattapsız, ne zaman Kavgacı yanıma gelse anlamsız bir ifadeyle bize bakıyor. Birde ufaklık var ki iş çıkışları arkamdan koşarak gelip birlikte gidelim diyerek yanaşıp istemediğim halde beni zorla dondurmacıya sokuyor. Dondurmasını alır almaz da görüşürüz diyerek kaçarcasına oradan uzaklaşıyor. Yani hesabı bana kitliyor. Yolda giderken dondurma yemeyi seven kim, bir daha tuzağa düşmeme ye karar verdim. 

Neyse hala dükkanda kaç kişi mevcut sayabilmiş değilim, sürekli değişik isimlerden bahsedilirken her gelen on müşteriden biride bana birini soruyor. mesleğe başladığımdan beri adını yüzlerce kez duymuş olsam da bilmiyorum,  sahi nere de bu adam? Sonunda kıvırcık çocukta kaçmış olsa da, iki metre karelik mülteci kampı diye adlandırılan alanda oturduğu bidonu eskiten çocuk sürekli işi bırakacağım diye sayıklıyor. 7 yıldır her gün işe vaktinde gelip aynı yerde oturup işi bırakacağını söylediğini öğrenince verdim gazı iki gün gelmedi üçüncü gün döndü. Uzun'la birlikte Patronun ilgisini nasıl üzerimden atacağımızı düşünürken kurban olarak onu seçtik.

  Neyse ki  hayatımda görüp görebileceğim en eğlenceli kuaför burası olabilirdi. Bir kere disko gibi sınırsız müzik keyfi var. Her çalan şarkı ise yapılan işlere göre değişiyor. Mesela Hande Yener’in çok hareketli bir dans müziği var, o çalıyorsa muhakkak içerisi fön müşterisi ile dolmuş demektir. Çünkü o müziğin ritmine göre fırça sallamak, işi daha bi zevkli hale getiriyor. Çoğunlukla da her müşterinin başında dört kişi bulunur. İkisi fön çekerken ikisi de haliyle fön tutar. Daha az zaman kaybı daha çok müşteri prensibiyle fön çekmek 10 dakikayı geçmezken 15 dakikada da röfle atılır.

 Röfle işlemi için saatlerce oturacağını düşünen bayanların saçı yumurta poşeti yardımıyla açılma işlemine, Murat Göğebakan şarkıları son ses duruma getirilmiş halde eşlik eder. İş başındaki ustalar ağızlarına dolaşmış nakaratla kendinden geçip bağıra, bağıra müziğe eşlik ederken tam kopma noktasında geldiğinde birlerine işaret verip salonun ortasına zıplayarak kendilerini atarlar. Birbirlerine sarılıp iki tur döndükten sonra işlerinin başına dönmeleri, müşterinin şaşkın bakışları ve bu ortam fazlasıyla görülmeye değer. Burada hiç gülmediğim kadar gülüp, hiç eğlenmediğim kadar eğlendiğimi de hatırlıyorum.

 Tabii birde bütün bunların kamera arkası var. Bunca şatafatın altında kocaman bir photoshop yatıyor sanki. O kadar adam hiç üşenmemiş kuaförlük sanatının en kral üçkâğıtçılıklarını bulmuşlar. Üstelik her an ne fikir üretecekleri belli bile değil. Ummadık anda birinin bir köşeye sinmiş halde çılgın bilim adamı gibi kimyasalları birbirine karıştırıp yeni işler peşinde olduğunu defalarca görmek mümkün.  Onlar zekâlarıyla övünüp sonuçlar karşısında birbirlerine göz kırparken, müşteriler kobay olduğunu asla öğrenemeyecek! Gizli röfle nedir? Deli patronun buluşu olduğuna şaşırmadım. adı üstünde gizli röfle bir şey beklemeyin yani. Göz boyamak için de haftanın bir gününü, daha önce gelip tonlarca para bayılan müşterilere ücretsiz saç bakım günü olarak ilan etmiş. Kadınlara da indirim yokken indirim var desen, ne görürseler kapıp kaçıyorlar. O bile bildiğimiz bakımlardan değil tabii.  

 Kavgacıyla yediğim en son ki öğlen yemeğinden sonra Patron anlamsız triplere girip beni gördüğü yerde kafasını çevirince dükkanda bir kaç gün rahat ettim.  Birde sabahtan akşama kadar elinde sinek ilaçlarıyla dolaşıp olur olmaz yerde tezgah altlarına doğru koşuşturup kalorifer böceklerini öldürmeye kafayı takmış durumdaydı. Yıllar yılı olmuş ki denediği bütün yöntemlere rağmen kökünü bir türlü kurutamamış bu böceklerin. Onca müşterinin önünde pıst pıstt yapmasını geçtim, yıkama setinin hortumunu çıkartarak dükkanı olmadık zamanlarda yıkamaya çalışmasına ne demeli! Hiç unutmam bir gün; koyu kahveye boyadığı kadının saçını yıkarken tutturmuş bunu birde kırmızıya boyayalım. Kadın istemem diye kıyameti kopartıyor haliyle, sonunda 3 tüp kırmızı boya sıktığı kâseyi tutuşturdu elime, sür dedi. Saçı yıkamasam mı, boyasam mı diye takıldım kaldım o noktada tabii. Baktı bi boku beceremiyorum, aldı tekrar elimden hazırladığı kabı olduğu gibi boca etti kadının kafasına. Bir güzel yağladı önce sonrada geçti karşıma, tutmadan hemen yıka o saçı dedi.

  O zaman niye döktün? 

  O boyalar pahalı boya, ziyan olmasın diye kullandım, demesiyle de neye uğradığımı şaşırdım!

Sonrasında tam bu nokta da adamın her Tılsım diye bağırışında "onu değil beni çağır, o yok ben varım, buyur abi hemen de geldim" diyerek, Bidon mühendisi Mamut planın bir parçası olarak girdi devreye. “Lan oğlum ben seni değil onu çağırıyorum! Sana ne oluyor, sen benim asistanım mısın?” diyerek terlese de Mamut yapıştı yakasına, “abimmm onu değil beni al!” Sonra tamam dedi, ikiniz de gelin! 

  Bir süre ikimiz de gittik artık lafta asistanlığını yapmaya, o arada buda müşterilere kendi reklamını yapmakla kalmıyor bizi de pazarlıyor sanki kadınlarda hayran hayran dinliyor. Ardından saçı altı parçaya ayırarak, iki bana bir diğer iki tutamı da Mamut’a saatlerce tutturarak ensede kalan iki parçayı lafta keserek yeni bir model vermeye çalışıyor. sözde kesilen saçlar yere bile düşmediğini söylememe gerek yok sanıyorum.

 Sanırım bir buçuk saat sonra yani bizim iflahımız kuruduğunda kesimi bitirerek fırça görünümlü tel tarak yardımıyla “sulu saça fön çekme” işlemine geçip sabır zorlamaya devam ediyor. Biride çıkıp ne yapıyorsun demiyor ya en çok o içime oturuyor, lafta işin uzmanı olunca yeni bi buluş olma ihtimalini düşünüyorlar.

 Sonunda Mamut ne kadar isteksiz de olsa, maçı benim için kazandı. Mükafatı da patronun müşterilerden zorla topladığı paralarla ikisi için aldığı aynı model tişörtler oldu. Siyam ikizleri gibi çokta güzel oldular. Bir hafta boyunca onların halleri herkesin ağzında espri olurken Tilki’nin en iyi taklitleri arasına da girdi. Bazen sabahın erken saatlerinde “Mamut arabayı getir, ablanı yansıtacağız” diye tiz bir sesle yaptığı taklite karşılık, dalgınlıkla boya arabasını kaptığı gibi salona koşuyor. Sonunda gülüşmeleri duyunca, yapmayın şunu biliyorsunuz zaten psikolojim bozuk diye sinirlenerek bidonuna dönüyor.

Devamı>>

-Anılarım Bombos yayınından^^