Orta okulun sonlarına doğru tiyatrocu olmaya karar verdim. Ama okul tiyatrosunda bir türlü rol kapmayı başaramadım. Senaryo ezberi tamam ama ah birde gülmesem! Bir türlü role giremiyorum. Bu sefer kahroluyorum ben ne yapıyorum diye. Kesinlikle gülmeyeceğim diyerek baştan alıyoruz tam orta yerinde ben yine yardıra yardıra gülüyorum. Neye güldüğümde belli değil. En sonunda kısa skeç yazmaya karar verdim. Önce sınıfa sundum hoşlarına gitti. O gazla attım kendimi tiyatro salonuna verdim hocanın eline dosyaları. Onay alınca oyuncu arkadaşlar bulduk derken, bizim burnundan kıl aldırmayan çalışkan öğrenciler bile ilk kez arkamda olunca havaya mı girdim ne yaptıysam. Ruh hastası yönetmen gibi oyunda sürekli fikir değiştirdim. Olmuş bitmiş daha ne kurcalarsın dimi? yok durmadım milletin orasına burasına bile karıştım.
“Canım sen şuna birde sakal çiz. Kaşları da tek olsun.”“Ne yapıyorsun Tılsım ya! Biliyorsun bulaşık deterjanıyla bile zor çıkartıyoruz.”
“Tamam, o zaman. Hişttt, sen arkadaşım. Dilenci rolü dediysek dilenmeyeceksin, ikramda bulanacaksın! Ayrıca erkek gibi dur kibarlaşma lütfen”
“Olur, bir daha kine dikkat ederim Tılsım!”
Benim bu halimle kimse baş edemezken, hocaları bile yıl sonuna skeç koymaktan vazgeçirmiş oldum. Asıl olan bizim kostümlere oldu tabii....
-Anılarım Bombos yayınından^^
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Vaktinizi ayırıp okuduğunuz için teşekkürler. Yorum bırakmayı unutmayın ... ^.^